Onze gewrichten zijn bedekt met een laag hyaline gewricht kraakbeen, wat het glijden van de twee gezamenlijke partners tegen elkaar vergemakkelijkt. Hyaline kraakbeen is kraakbeenachtig bindweefsel met een zeer hoog watergehalte. Het dient als een schokken absorberen.
Er zijn geen zenuwuiteinden in de kraakbeen, wat betekent dat het niet gevoelig is voor pijn. In het geval van kraakbeen verwondingen, degeneratieve ziekten zoals artrose (knie artrose vaak aanwezig) of ontstekingsziekten zoals spondylartritis, neemt de kwaliteit en ook de massa van het kraakbeen af. Er kunnen schuurmiddelen vrijkomen die irritatie veroorzaken.
Wanneer het gewrichtskraakbeen verloren gaat, wrijft bot tegen bot, dat wordt meegeleverd zenuwen en oorzaken pijn Kraakbeen wordt voor het grootste deel niet meegeleverd bloed schepen, maar wordt via de synoviale vloeistof Beweging is hierbij belangrijk.
Pijnlijke bewegingsbeperkingen kunnen ook leiden tot een verminderde toevoer van voedingsstoffen naar het kraakbeen. Kraakbeen is niet reproduceerbaar. Als kraakbeengebieden beschadigd of versleten zijn, kan er geen nieuw kraakbeen ontstaan.
De toevoeging van hyaluronzuur of inkepingen in het gewricht proberen de groei van kraakbeen te stimuleren. Oefeningen voor het gewrichtskraakbeen zijn bedoeld om de gewrichtsoppervlakken mobiel te houden en om het kraakbeen door middel van druk en trekbelasting van voedingsstoffen te voorzien. Beweging in het gewricht zorgt ervoor dat de kraakbeenoppervlakken boven elkaar en synoviale vloeistof is geproduceerd.
Oefeningen kunnen ook helpen om het kraakbeen te ontlasten. Ondersteunende oefeningen zijn hiervoor ideaal. In het dagelijks leven ondersteunen we onszelf vaak op een manier die onze passieve structuren zoals kraakbeen, botten en ligamenten.
Door gerichte ondersteuningsoefeningen kan het spierstelsel een groot deel van de belasting verlichten. Versterking van de spieren rond de gewrichten maakt net zo goed deel uit van het oefenprogramma als stretching verkorte spieren. Indien mogelijk moeten de fysiologische lichaamsassen worden gehandhaafd om het gewrichtskraakbeen optimaal te belasten.
Onze knie is een van de gewrichten meest vatbaar voor kraakbeenschade. Sportverwondingen schade aan de ligamenten of de menisci veroorzaken, wat vaak het gewrichtskraakbeen aantast. Osteochondrose dissecans is een ziekte die optreedt tijdens de adolescentie en leidt tot het verlies van een klein gebied van kraakbeen en bot.
Afhankelijk van de behandelingsopties kan dit leiden tot later kraakbeenschade in de kniegewricht. Een andere oorzaak van kraakbeenschade in de kniegewricht is een slechte axiale uitlijning, zoals knikkende knieën (genu valgum) of boogpoten (genu varum). De slechte uitlijning resulteert in een constante extra belasting aan één kant van het gewrichtskraakbeen, wat slijtage bevordert en kan leiden tot patella pijn.
Om schade aan het kraakbeen van de knie te voorkomen, is de been as moet worden getraind om zo vroeg mogelijk musculair te compenseren voor misstanden. Dit kan met behulp van Thera-banden, met zelfcorrectie voor een spiegel en eenvoudige oefeningen zoals kniebuigingen en lunges. 1. kniebuigingen met de Theraband Deze oefening moet worden uitgevoerd door mensen met een XB-aanpassing.
Bind een Theraband rond je knieën zodat de Theraband je meer in de knock-knee drukt. U moet nu beide knieën naar buiten duwen tegen de trek van de Theraband, zodat een straight been as bestaat. Duw nu uw billen naar achteren terwijl uw bovenlichaam naar voren buigt en de kniegewrichten tot 100 ° buigen.
Het gewicht is nu verhoogd op de hielen. Buig langzaam uw knieën (tot 5 seconden) en keer terug naar de normale knie- en heupextensie (excentriciteit). Tijdens de uitvoering mogen de kniegewrichten niet over de toppen van de voeten wijzen.
Als dit het geval is, buig dan de knieën met het bovenlichaam recht en niet naar voren gebogen. Voer deze oefeningen alleen uit als er geen pijn is. Methode: 3 x 15 whl.
2. kniebuiging met een bal Deze oefening moet worden uitgevoerd door mensen met een O-positie. De uitvoering is hetzelfde als bij de kniebocht bij een Theraband, alleen wordt er geen Theraband om de knieën gebonden maar wordt er een bal (kussen, deken etc.) tussen de kniegewrichten gelegd.
De bal duwt de knieën naar buiten en moet tijdens de oefening door de gebruiker naar binnen worden geduwd om een rechte lijn te behouden been as tijdens de oefening. Voer deze oefeningen alleen uit als er geen pijn is. Methode: 3 x 15 whl.
3. Uitvalstap voorwaarts Maak vanuit staande positie een grote stap naar voren. Verhoog uw gewicht langzaam en ga max. 90 ° met de voorste knie in de flexie. De trede moet zo ver naar voren worden gezet dat de knie niet over de punt van de voet uitsteekt.
Beide voeten wijzen in kijkrichting, de beenas blijft tijdens flexie recht / stabiel. U kunt uzelf ondersteunen met uw handen aan de voorkant dij tijdens de flexie. Het bovenlichaam blijft tijdens de oefening rechtop staan.
Ook voor deze oefening is het aan te raden om langzaam te buigen en sneller te strekken. Voer deze oefeningen alleen uit als er geen pijn is. Methode: 3 x 15 whl.
per kant. 4. stap opzij Ook hier begin je vanuit een staande positie. Nu zet je een voet ver naar de zijkant en buig je kniegewricht ook hier tot max.
90 °. De voeten wijzen in de kijkrichting, het bovenlichaam leunt iets naar voren, de billen duwen iets naar achteren. U kunt uzelf steunen op de gebogen knie.
Druk jezelf vanuit deze positie krachtig terug in de staande positie. Voer deze oefeningen alleen uit als er geen pijn is. Methode: 3 x 15 whl.
per kant. Na sportverwondingen of andere trauma's is het belangrijk om de spieren weer op te bouwen om gevolgschade te voorkomen en om spierstabiliteit te garanderen, waardoor het kraakbeen wordt ontlast. Coördinatie training is hiervoor ideaal.
Kniebuigingen op verschillende ondergronden, lunges in verschillende richtingen, staan op één been en nog veel meer maken deel uit van de training in de consolidatiefase nadat de blessure is genezen. De therapie kan worden aangevuld met behandeling van de weke delen, stretching en fysiotherapie. Bandverbanden kunnen structuren verlichten of hun genezing ondersteunen.
Fietsen en zwemmen zijn goede sporten die kunnen worden beoefend in het geval van kraakbeenschade in de knie gewricht, aangezien het kniegewricht nauwelijks wordt belast door druk van het lichaamsgewicht. Als het gewrichtskraakbeen ernstig beschadigd is, wordt meestal een operatie uitgevoerd. Arthroscopische herverwerking van de gewrichtsoppervlakken wordt uitgevoerd.
Afhankelijk van de leeftijd kan een endoprothetische gewrichtsvervanging worden uitgevoerd. Verdere oefeningen voor de knie zijn te vinden in het artikel Fysiotherapie voor knie artrose en oefeningen voor knie artrose. De heup gewricht is een kogelgewricht waarin de dij articuleert met het bekken.
Kraakbeenschade in de heup gewricht wordt meestal veroorzaakt door artrose. In de heup gewrichtook axiale afwijkingen kunnen leiden tot overbelasting van het kraakbeen. Typische axiale afwijkingen zijn de coxa valga of de coxa vara.
Dit veroorzaakt een verandering in de hoek van de nek van het dijbeen (valga - steilere hoek - vara, vlakkere hoek) en eenzijdige belasting van bepaalde delen van het kraakbeen. Andere oorzaken kunnen zijn heupdysplasie - een gebrek aan dakbedekking over de hoofd van het dijbeen, of Ziekte van Perthes - een jeugd ziekte waarbij er op korte termijn een tekort is aan toevoer naar de heupkop met verlies van kraakbeen / botweefsel. Het dijbeen hoofd kan vervormen, wat leidt tot blijvende kraakbeenschade of latere artrose bevordert.
Het heupgewricht kan gemakkelijk worden gemobiliseerd door grote, brede stappen te nemen waarbij het bekken boven het dijbeen draait hoofd Hier ook, zwemmen en fietsen zijn geschikt om de heupkop niet extra te belasten door lichaamsgewicht. Het is ook belangrijk om de beweeglijkheid van het heupgewricht te behouden.
Eenzijdige houdingen, zoals de hele tijd zitten, zorgen ervoor dat het gewricht zijn mobiliteit verliest. Vooral de extensie gaat vaak verloren. Stretching oefeningen voor de heupbuigerspieren zijn hiervoor ideaal, maar ook versterkingsoefeningen voor de heupextensoren zijn belangrijk.
1. heupextensie met de Theraband Bind een Theraband strak om beide enkel gewrichten. Ga rechtop staan en leid een been ca. 15 ° naar achteren zonder het bovenlichaam naar voren te kantelen.
Daarna leid je je gestrekte been weer langzaam naar voren. U kunt de oefening ook in buikligging op de grond doen zonder Theraband. Een been is helemaal naar boven gestrekt.
Het uitzicht is verticaal naar beneden gericht. Methode: 3 x 15 whl. 2. heup ontvoering met de Theraband Bind een Theraband strak om beide enkel gewrichten.
U staat rechtop en leidt een been ca. 35 ° opzij zonder het bovenlichaam te kantelen. Daarna leid je je gestrekte been langzaam weer naar het midden.
U kunt de oefening ook in zijpositie op de grond doen met of zonder Theraband. Het been dat bovenop ligt, is uitgespreid. Methode: 3 x 15 whl.
3. heup adductie met de Theraband Zet een Theraband om je heen enkel en een vast tegenlager (tafelpoot etc.). Ze staan rechtop en leiden één been gestrekt ca. 20 ° naar binnen, zodat ze het steunbeen passeren zonder het bovenlichaam te kantelen.
Daarna leiden ze langzaam hun gestrekte been terug naar de uitgangspositie. U kunt de oefening ook lateraal op de grond doen zonder Theraband. In dit geval is het bovenbeen naar voren gericht, zodat de onderbeen is gratis.
Dit is nu opgeheven. Methode: 3 x 15 whl. Bij fysiotherapie kunnen aanvullende tractietechnieken worden gebruikt om de gewrichtsoppervlakken te ontlasten.
Door aan het gewricht te trekken worden de kraakbeenoppervlakken iets van elkaar gescheiden en dus ontlast. Bovendien kunnen pijnlijke gespannen spieren worden losgemaakt door behandeling van zacht weefsel. Triggerpunttherapie en passief rekken ronden de therapie voor kraakbeenschade in de heup af.
Verdere oefeningen zijn te vinden in het artikel fysiotherapie-oefeningen heup. Onze schoudergewricht is slechts licht beveiligd door botten Maar het gewrichtsoppervlak wordt beveiligd door een kraakbeen lip, het labrum, glenoidaal.
Schade aan de schouder, zoals een dislocatie, leidt vaak tot scheuren van dit kraakbeen lip Zelfs bij instabiliteit wordt het gewrichtskraakbeen van de schouder overbelast en kan het slijten. Dit resulteert in pijnlijke bewegingsbeperkingen, acute irritatie en ontstekingsaandoeningen die bevorderen schouder artrose.
De beweeglijkheid van de schouder moet zoveel mogelijk worden gehandhaafd. Daartoe is het belangrijk om eventuele beschermingsmechanismen te identificeren en te elimineren. Meestal wanneer pijn in de schouder gewricht komt voor, het geheel Schoudergordel wordt bewogen en het hoofd van opperarmbeen wordt nauwelijks in het stopcontact bewogen.
Hoewel dit de pijn verlicht, leidt het ertoe dat het gewrichtskraakbeen slecht wordt gevoed en dat de gewrichtsoppervlakken en de omliggende structuren plakkerig worden. Daarom, op voorwaarde dat de kraakbeenschade niet langer acuut is en niet langer immobilisatie vereist, de schoudergewricht moet voorzichtig worden gemobiliseerd en met een vermindering van het gewicht van de arm. Pendeloefeningen waarbij het bovenlichaam naar voren wordt gekanteld zodat de arm vrij in de ruimte hangt zijn hiervoor ideaal.
Verdere mobilisatie-oefeningen zijn te vinden in het artikel mobilisatie-oefeningen fysiotherapie. Als het kraakbeen belastbaar is, moet ook actieve ondersteuning worden uitgeoefend. Omdat dit het gewricht in het dagelijks leven kan verlichten.
We ondersteunen ons vaak in onze passieve structuren zonder de spieren te spannen. In dit geval wordt het gewrichtskraakbeen zwaar belast. De patiënt moet leren zichzelf te ondersteunen in zijn spierstelsel en zichzelf actief te ondersteunen.
Op deze manier wordt het gewricht gestabiliseerd en worden de gewrichtsoppervlakken ontlast. 1. steun aan de muur Je staat ongeveer een halve meter rechtop voor een muur en laat je er nu tegenaan vallen. U ondersteunt uw gewicht met beide handen op schouderhoogte.
Bevestig uw schouderbladen door ze samen te trekken en iets naar beneden te geleiden. De ellebogen zijn gebogen. Houd deze positie vast net voordat je jezelf weer van de muur wegduwt.
Voer deze oefeningen uit tot 3 sets van 15 whl. elk. 2. steun op de vloer Doe een push-up.
De armen blijven in een licht gebogen positie gefixeerd. Je hele lichaam staat onder spanning en is helemaal recht. Als je de kracht hebt, kun je van de steun een push-up maken.
Als u de gestrekte positie niet kunt vasthouden, ondersteun uzelf dan met uw hele lichaam onderbeen en niet alleen je voeten. Houd deze oefening ongeveer 20 seconden vast. Kleine schommelbewegingen kunnen worden uitgevoerd.
Verdere oefeningen zijn te vinden in het artikel Oefeningen voor de rotator manchet Bij een acute ontsteking door kraakbeenschade dient het gewricht eventueel gedurende korte tijd volledig geïmmobiliseerd te worden. Hiervoor zijn orthesen of spalken (meestal voorgeschreven door een arts) geschikt.
Ook voor schouderpatiënten wordt vaak schoudergymnastiek of aquagynastiek aangeboden, waarbij de beweeglijkheid van de schouder in een groep wordt getraind. Ook hier dient de therapie te worden aangevuld met fysiotherapeutische behandeling van weke delen of manuele therapie. Het is niet ongebruikelijk dat kraakbeenschade optreedt achter de knieschijf (knieschijf).
Dit wordt retropatellaire kraakbeenschade genoemd. Mensen die veel op hun knieën werken of atleten die hun knieën zwaar belasten (gewichtheffen, lopend) worden bijzonder vaak getroffen. De knieschijf is een sesambeen in de inbrengpees van de knie-extensor, de musculus quadriceps.
De knieschijf kan in zijn glijlager op de dij (condylus) door de quadriceps Verhoogde druk belast de kraakbeenoppervlakken en kan leiden tot langdurige kraakbeenschade. Anatomisch wordt de patella gestabiliseerd door een ligamenteuze inrichting lateraal in het glijlager. Het is mogelijk dat de ene (meestal laterale) zijde meer aan de patella trekt dan de andere, wat resulteert in eenzijdige slijtage van de gewrichtsoppervlakken, wat kraakbeenschade bevordert.
De onbalans kan zo ernstig zijn dat er gewone dislocaties (dislocaties) van de patella kunnen optreden, wat een sterke risicofactor is voor retropatellaire kraakbeenschade. Traumatische letsels zoals fracturen van de patella of dislocaties als gevolg van trauma zijn ook sterke risicofactoren voor kraakbeenschade achter de patella. Pijn treft meestal ook de patellapees op latere leeftijd.
Dit leidt tot patellaire punt syndroom Eerst moet de knie worden ontlast, daarna moet de oorzaak worden weggenomen. Als het quadriceps heeft problemen met de bevestiging, het moet worden uitgerekt en ontlast.
In het geval van axiale afwijkingen en zijdelingse patella (naar buiten getrokken), moeten deze zoveel mogelijk worden gecorrigeerd door de spieronevenwichtigheden 1e Thekla Deze oefening traint de achterkant van de dij (hamstring). Je ondersteunt jezelf vanaf de lange zitting op de grond met beide handen en één voet naar boven.
Een been ligt niet op de grond maar gestrekt en parallel aan de vloer in de lucht. De heup wordt naar boven gedrukt en vastgehouden. Je voelt nu een trek in de hamstrings van het steunbeen.
Vergroot deze trekkracht door kleine cirkelvormige bewegingen te maken met het gestrekte been in en uit de heup, met de klok mee en tegen de klok in. Het is belangrijk om de heup altijd naar boven te strekken. Houd deze positie ongeveer 15 seconden vast.
2. kniebuiging Buig uw knieën in heupverbrede positie tot ca. 100 °. De billen duwen naar achteren en het bovenlichaam buigt naar voren.
De druk op de hielen neemt toe. De flexie duurt maximaal 5 seconden, terwijl de extensie naar de startpositie 1 seconde duurt. Op deze manier train je excentrisch.
Indien nodig is een operatie waarbij het buitenste ligamenteuze apparaat chirurgisch wordt losgemaakt zodat de patella verder mediaal (naar binnen) kan glijden in zijn glijlager. Een operatie waarbij het uitwendige ligamenteuze apparaat chirurgisch wordt losgemaakt, zodat de patella verder mediaal (naar binnen) in zijn glijlager kan glijden, kan nuttig zijn. Bij kraakbeenschade, in welk gewricht dan ook, dient eerst een diagnose gesteld te worden om de oorzaak van de overbelasting van het kraakbeen op te helderen.
Systemische oorzaken zoals artritis of bacteriële ontsteking enz. moeten worden uitgesloten. Vervolgens dient met de patiënt een oefenprogramma te worden ontwikkeld dat hij / zij thuis regelmatig dient uit te voeren.
De juistheid van de uitvoering van de oefeningen is van het grootste belang. Onjuist uitgevoerde oefeningen kunnen het kraakbeen verder beschadigen. Als de pijn ernstig is, moet een aanvullende medicamenteuze behandeling worden overwogen.
Indien nodig kan een operatie in een laat stadium worden overwogen. Na acute verwondingen en trauma's waarbij kraakbeenschade is opgetreden, moet het gewricht meestal worden ontlast en geïmmobiliseerd voordat een revalidatietherapie kan worden gestart. Warmte of koude toepassingen kunnen in de acute fase aangenaam zijn. Beweging en een uitgebalanceerd samenspel van laden en lossen zijn essentieel voor gezonde gewrichten met gezond gewrichtskraakbeen. De meeste kraakbeenschade is degeneratief en kan volledig worden genezen, of helemaal niet.
