Hallux Rigidus is een voorwaarde waarin de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen wordt stijf. Dit wordt meestal veroorzaakt door degeneratieve aandoeningen van het gewricht, zoals artrose. Dit is een afname van het gewricht kraakbeen massa en kwaliteit. Schuurmiddelen veroorzaken frequente ontsteking van het gewricht, waarbij het gewrichtsoppervlak zichtbaar verandert en zijn veerkracht en mobiliteit verliest. In de meest ernstige gevallen verstijft het gewricht als gevolg van vervorming van de gewrichtsoppervlakken en degeneratie van de omliggende structuren van zacht weefsel.
6 eenvoudige oefeningen om te imiteren
1. oefen “tractie” 2. oefen “rollend” 3. oefening “stretching dwarse boog "4. oefening"stretching achterkant voet ”5. oefening“massage oefening - grote teen ”6. oefening“massage oefening - teenspieren “Om de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen flexibel in hallux en om verstijving te voorkomen kunnen lichte mobilisatieoefeningen worden uitgevoerd. Daarbij moet er altijd voor worden gezorgd dat het gewricht alleen in de pijn-vrij gebied, omdat anders de overbelasting van de veranderde structuren gemakkelijk nieuwe ontstekingen kan veroorzaken. 1e Oefening De patiënt kan zijn of haar teen zelfstandig met de handen mobiliseren.
Om dit te doen, moet hij dicht bij het gewricht grijpen, dwz net onder het gewricht met de ene hand en net boven het gewricht met de andere. Het is raadzaam om de grote teen met één hand vast te pakken en de duim net boven het gewricht te plaatsen. De middenvoetsbeentje bot van de grote teen kan worden gefixeerd met de onderste hand.
Nu kunt u de voegvlakken gemakkelijk uit elkaar trekken. Dit wordt tractiebehandeling genoemd. Door de tractie worden de pijnlijk veranderde gewrichtsoppervlakken minimaal van elkaar losgemaakt.
Onder deze lichte tractie kan de teen nu op en neer worden bewogen. De beweging moet lichtjes vallen en geen pijn doen. U kunt deze mobilisatie vele malen herhalen, zolang nee pijn optreedt.
2e Oefening Daarna kunt u uw voet ook over een bal rollen om de voetboog te mobiliseren en zo de belasting van de teen te ontlasten. EEN tennis bal is bijzonder geschikt omdat deze vrij hard is en kan worden gebruikt om de peesplaat in de voetboog te strekken. De voet wordt zittend of staand op de bal geplaatst en met lichte druk naar voren en naar achteren gerold.
De oefening moet ongeveer 20-30 keer worden herhaald. 3e oefening Praktische oefeningen kunnen ook grijpoefeningen zijn met de teen in een warm of koud medium. Hier moet de patiënt zelf kijken wat goed voor hem is.
Bij een acute ontsteking dient warmte te worden vermeden. Een bakje warm zand of bijvoorbeeld gekoelde erwten is aan te raden. In het geval van hallux rigidus, stretching oefeningen zijn geschikter voor structuren die ofwel betrokken zijn bij de ontwikkeling, dwz meer spanning op de metatarsofalangeale gewricht dan nodig is, of die de neiging hebben om meer in te korten vanwege de verlichtende houding.
1. Oefening Rekoefeningen voor de voetboog kunnen een verlichtend effect hebben op de hallux rigidus. Naast het uitrollen van de voetboog met een bal (zie hierboven), kan de voetboog ook met de handen gestrekt worden. Om dit te doen, plaatst u uw vingertoppen rechts en links rond de voet in de longitudinale boog en plaatst u uw duimen op de achterkant van de voet.
Nu kunt u de zijkanten van de voet naar beneden en drukken beroerte de boog met je vingers. Dit strekt de peesplaat uit en mobiliseert de middenvoetsbeentje botten. 2e oefening Het strekken van de achterkant van de voet is ook prettig.
De tenen worden plat vastgegrepen en iets naar beneden gestrekt richting de voetboog. Houd de positie ongeveer 10-20 seconden vast, laat hem los en neem hem opnieuw in. U zou een lichte trekkracht in de achterkant van de voet moeten voelen.
Rekoefeningen voor structuren die worden ingekort door een zachte houding ten gevolge van de hallux rigidus, dient de therapeut rechtstreeks met de patiënt te worden gecoördineerd. Aangezien de ontwijkingsmechanismen veelzijdig kunnen zijn, is het moeilijk om algemene uitspraken te doen. Eerste oefening Voor krachtoefeningen bij hallux rigidus zijn grijpoefeningen met de teen bijzonder nuttig.
De grote teen kan om een pin grijpen en moet deze vasthouden terwijl u de pin probeert weg te trekken of in een bepaalde richting te duwen. Op deze manier kunnen verschillende spiergroepen worden aangesproken. De pin moet iets dikker zijn zodat de teen hem goed kan vastgrijpen.
De spanning kan in elke richting ongeveer 10-20 seconden worden vastgehouden. Ca. Er moeten 15 herhalingen worden uitgevoerd.
2e oefening Het is ook belangrijk in het geval van hallux rigidus om de ontvoering In de loop van degeneratie treden vaak gewrichtsmisposities op waarbij de teen naar binnen afwijkt (valguspositie). Dit is een extra belasting voor het gewricht. Door de ontvoeringkan men deze afwijking proberen te voorkomen.
Hiervoor kan aan de buitenkant van de teen net boven het basisgewricht een voelbare weerstand worden gegeven. Probeer nu de teen naar de zijkant te spreiden, en alleen naar de zijkant. Men wil graag naar boven afwijken in de extensie of naar beneden in de flexie, maar dit moet worden vermeden om alleen de abductoren te versterken.
De beweging is in het begin erg moeilijk, als je de beweging nog niet vaak hebt uitgevoerd. De omvang van de beweging is echter in eerste instantie verwaarloosbaar en kan later worden vergroot, wanneer het reactievermogen van de spieren wordt verbeterd. Allereerst is het belangrijker om de juiste spiergroep te activeren.
Coördinatie oefeningen staan eerder niet op de agenda bij de behandeling van hallux rigidus. Het reactievermogen van de ontvoerders, dat hier wordt beschreven als een versterkende oefening, vertoont zeker een coördinatie uitdaging in eerste instantie. Bij vergevorderde verstijving van het gewricht kan looptraining ook onder de scope vallen van coördinatie training.
De fysiologische gang met zo min mogelijk ontwijkings- en beschermingsmechanismen moet andere overbelasting voorkomen gewrichten en om zo pijnloos mogelijk te kunnen lopen. Hiervoor zijn de loopbandergometer en de loopschool voor een spiegel ideaal. Hier moet de patiënt echter worden gecontroleerd en begeleid door een therapeut.
Onze voeten dragen de hele dag ons lichaamsgewicht en als ze geen pijn doen, besteden we er vaak weinig aandacht aan. Maar vooral wanneer pijn en er ontstaan ontstekingen in de voet, kunnen massages aangenaam zijn. Eerste oefening Met Hallux rigidus kan het metatarsofalangeale gewricht van de grote teen worden behandeld met lichte bewegingen.
Om dit te doen, jij beroerte het gewricht met uw duim met lichte druk. Je moet niet te lang op dezelfde plek blijven en niet te veel druk uitoefenen om de botstructuren niet extra te irriteren. 2e oefening De bogen kunnen worden gestrekt en gemasseerd zoals hierboven beschreven.
De spieren tussen de tenen hebben ook de neiging om te spannen en kunnen worden losgemaakt door cirkelvormige bewegingen met lichte druk. Bij een acute ontsteking mag het gewricht niet of slechts heel voorzichtig worden gemasseerd, omdat anders de irritatie toeneemt. Als er ernstige zwellingen worden gevonden in de grote teen, massage grepen van de lymfedrainage gebied kan nuttig zijn bij het ontlasten van het gewricht. De massage moet altijd worden uitgevoerd vanaf de punt van de teen tot aan de voet.
