Eiwitten in urine
Als de urine van een patiënt een verhoogde hoeveelheid bevat eiwitten tijdens laboratoriumdiagnostiek noemt de arts het proteïnurie. De urine ziet er vaak schuimig en troebel uit. Een kleine uitscheiding van eiwitten via de nieren is onschadelijk, maar als er binnen 150 uur meer dan 24 mg wordt afgegeven, moet dringend de oorzaak van proteïnurie worden gezocht.
Normaal gesproken is de eiwitten ga niet door de "zeef" van de nieren (glomerulaire filter), waarin de bloed wordt gefilterd, of ze worden meteen weer gesorteerd. Als deze functie echter verstoord is, is dat mogelijk nier schade moet worden opgehelderd. De diagnose wordt meestal gesteld door een urinemonster.
Een urinestriptest kan heel snel informatie geven over het eiwitgehalte van de urine. Als er meer nauwkeurige gegevens nodig zijn, kan er ook een 24-uurs urinemonster (verzamelurine) worden afgenomen. In dit geval moet de patiënt zijn urine 24 uur in een monstercontainer plaatsen.
Alleen op deze manier kan met zekerheid worden vastgesteld hoeveel eiwit hij in de loop van een dag via de urine verliest. Proteïnurie tast in de regel de filterfunctie van de nieren aan, waardoor ze als het ware te doorlaatbaar worden. Er zijn echter ook situaties waarin een kortstondige verhoging van het eiwitgehalte van de urine volkomen normaal is. Deze omvatten lichamelijke inspanning (bijvoorbeeld door sport), stress, hitte, kou of zelfs koorts.
In deze gevallen hoeft er bij een tijdelijke verhoging geen dringende actie te worden ondernomen. Als de eiwituitscheiding echter doorgaat, nier met name ziekten moeten worden verduidelijkt. Bijvoorbeeld een ontsteking van de nieren, nier zwakte of suikerziekte mellitus met een zogenaamde diabetische nefropathie (nierbeschadiging veroorzaakt door diabetes) kan de oorzaak zijn.
De ziekte heeft echter niet altijd direct invloed op de nieren. Hart mislukking, hoge bloeddruk, pericarditis, tuberculose en reumatoïde artritis kan ook de oorzaak zijn van eiwitverlies. Sommige geneesmiddelen, zoals NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen), antibiotica of zeker kanker therapieagentia, kunnen een verhoogde eiwituitscheiding als bijwerking veroorzaken.
De therapie van proteïnurie is dan volledig afhankelijk van de veroorzakende ziekte, er kunnen dus geen algemene uitspraken over worden gedaan. Ook het concreet voorkomen van een Proteïnurie is niet mogelijk. Een gezonde levensstijl verkleint echter de kans op nieraandoeningen of andere orgaanschade en kan daarom ook beschermen tegen verhoogde eiwituitscheiding in de urine.
Alle artikelen in deze serie:
