Duur van de genezingsfase | Oefeningen bij een ruptuur / verlenging van het ligament

Duur van de genezingsfase

De duur van een ligamentletsel hangt er altijd van af of het ligament overbelast, gescheurd of volledig afgescheurd is en of er ook andere structuren zijn aangetast. Het speelt ook een belangrijke rol in hoeverre de patiënt zich houdt aan de instructies van de arts en fysiotherapeut en of de behandeling conservatief of chirurgisch was. Daarnaast is ook de locatie van de blessure belangrijk.

An enkel ligamentletsel kan tussen de 2-12 weken duren. Bij knieblessures duurt het vaak langer, dus een gescheurd kruisband kan een pauze betekenen tussen 6-12 maanden. Een ligamentische blessure aan de schouder geneest meestal tussen de 4 en 12 weken. Al deze cijfers gaan uit van een ongecompliceerd genezingsproces en kunnen lang duren als zich complicaties voordoen.

Symptomen van gescheurde ligamenten / stam

De symptomen van ligamentische verwondingen zijn meestal pijn in het gewricht direct na het ongeval, waardoor verdere uitvoering van de beweging meestal onmogelijk is. Het gewricht kan geen zware lasten meer dragen en vertoont min of meer uitgesproken pijn symptomen. In de meeste gevallen treedt kort na het letsel een lokale zwelling van het gewricht op. Het trauma kan ook leiden tot een ontsteking, die van buitenaf zichtbaar is door roodheid en aanhoudende zwelling. De getroffen personen worden door het letsel ernstig beperkt in hun bewegingen.

Samengevat

Voor alle soorten gewrichtsblessures, ongeacht het gewricht, is het belangrijk dat patiënten zich precies houden aan de rust- en ontlastingsfasen na het letsel zoals voorgeschreven door hun arts en therapeut, zodat de ligamenten tijd hebben om te genezen. Passieve oefeningen aan het begin van de therapie kunnen helpen om kracht, mobiliteit, stabiliteit en coördinatie van het gewricht zo snel mogelijk. Onder professionele supervisie van een ervaren therapeut kunnen patiënten de oefeningen die ze in de fysiotherapie hebben geleerd ook thuis uitvoeren om de best mogelijke revalidatieresultaten te bereiken zonder het risico van late effecten in de loop van het letsel.