Digitale beeldvorming in de tandheelkunde

In de esthetische tandheelkunde kan digitale beeldvorming worden gebruikt om het resultaat van een geplande behandeling vooraf te simuleren. De procedure dient als visualisatie- en planningshulpmiddel voor de tandarts en de patiënt.

Indicaties (toepassingsgebieden)

Het gebruik van digitale beeldvorming is belangrijk voor patiënten omdat het hen een realistisch behandelresultaat biedt, in plaats van te moeten vertrouwen op het resultaat van hun verbeeldingskracht. Communicatie-misverstanden tussen behandelaar en patiënt kunnen hierdoor aanzienlijk worden verminderd. Simulatie is bijvoorbeeld handig voordat:

  • Maatregelen van orthodontie om malocclusies te elimineren.
  • Onzichtbare tandcorrectie (Invisalign)
  • Uitwendig en inwendig bleken (tanden bleken)
  • Vervanging van amalgaamvullingen of goud inlays met tandkleurige restauraties zoals plastic vullingen, hars, Cerec of keramische inlays.
  • Leveren van veneers (flinterdun fineer van keramiek).
  • Voorbeeld van een make-over voor een glimlach.

Contra-indicaties

Beperkingen die moeten worden gemaakt met een niet-invasieve procedure zoals digitale beeldvorming, bestaan ​​niet. Het moet de patiënt echter duidelijk worden gemaakt dat, hoewel de simulatie idealiter zeer realistisch kan zijn, deze in geen geval waar kan zijn en dat zich tijdens de behandeling omstandigheden kunnen voordoen die een nieuwe planning vereisen.

Werkwijze

De tandarts maakt eerst professionele extraorale en / of intraorale digitale beelden van de situatie van de patiënt (beelden buiten of binnen het mond), afhankelijk van de indicatie. Na overdracht naar de computer worden deze met speciale software verwerkt. Het resultaat van de computersimulatie is een vergelijking van de situatie voor en na. Dit dient de tandarts zowel om het verloop van de behandeling te documenteren als als hulpmiddel bij de planning. Bij patiëntenconsultaties is digitale beeldvorming een zeer beschrijvend en dus essentieel communicatiehulpmiddel, waardoor het voor de patiënt gemakkelijker wordt om voor of tegen een voorgestelde behandeling te beslissen of zelfs om te kiezen tussen verschillende therapeutische of cosmetische alternatieven.