Diagnostiek | Geestelijke ziekte

Diagnostiek

De diagnose van psychische stoornissen berust op twee pijlers: het kan moeilijk zijn om individuele symptomen toe te wijzen aan specifieke klinische beelden, niet in de laatste plaats vanwege de overlappende gebieden tussen individuele psychische stoornissen. Een belangrijk 'hulpmiddel' bij het toewijzen en samenvatten van symptoompatronen zijn daarom de zogenaamde 'classificatiehandleidingen' van de wereld. Gezondheid Organisatie en de American Psychiatric Association (ICD of DSM). Deze stellen criteria vast voor het stellen van een diagnose van een bepaalde psychische stoornis, zoals het type en de duur van de afwijking of combinatie met andere symptomen.

Een dergelijke classificatie objectiveert de diagnose en helpt onderscheid te maken tussen differentiële diagnoses.

  • Een aanvankelijk uitgevoerd, gewetensvol somatisch (= lichamelijk) onderzoek en ondervraging dient om lichamelijke ziekten als basis van de psychische stoornis uit te sluiten. Bloed tests geven informatie over bijvoorbeeld onderliggende stofwisselingsstoornissen, terwijl beeldvormende diagnostiek (computer- of magnetische resonantietomografie) infecties of krimpprocessen in de hersenen.
  • Het andere essentiële onderdeel van diagnostiek is de psychiatrische anamnese (verzameling van de patiënt medische geschiedenis met de nadruk op de psyche van de patiënt). Dit omvat de uitgebreide bevraging van het levensverhaal van de patiënt, vragen over karaktereigenschappen, attitudes en gevoelens, evenals het observeren van het gedrag van de patiënt in gesprek met als doel zijn of haar persoonlijkheid zo volledig mogelijk vast te leggen. Dit type anamnese moet zeer zorgvuldig worden uitgevoerd, kost veel tijd en kan soms een grote belasting zijn voor zowel de onderzoeker als de patiënt.

Therapie

Als de psychische stoornis is gebaseerd op een lichamelijke ziekte, is de therapie van deze ziekte meestal doorslaggevend en kan deze al tot succes leiden. Bij de therapie van niet-fysieke psychische stoornissen worden verschillende psychotherapeutische en medicamenteuze therapiemethoden alleen of in combinatie gebruikt. Welke psychotherapeutische methoden (bijv. Psychoanalyse, gedrags- of gestalttherapie) worden gekozen, hangt af van het type stoornis dat wordt behandeld en niet in de laatste plaats van de ervaring en kwalificatie van de therapeut.

Er is een groot aantal specifieke en zeer effectieve werkzame stoffen beschikbaar voor de medicinale therapie van psychische stoornissen, die voor het grootste deel de symptomen van de betreffende stoornis verlichten door de boodschappersubstantie te beïnvloeden evenwicht in de hersenen. Helaas hebben deze medicijnen vaak aanzienlijke bijwerkingen zoals slaperigheid, gebrek aan gevoel of gewichtstoename, zodat medicamenteuze therapie veel consistentie van de patiënten vereist en zeker moet worden gecontroleerd door ervaren therapeuten. Afhankelijk van de ernst van de symptomen kan psychosociale ondersteuning patiënten helpen het hoofd te bieden aan het dagelijkse leven.