Diagnostiek | Coronaire hartziekte (CHD)

Diagnostiek

Een specialist in cardiologie diagnosticeert en behandelt coronair hart- ziekte. Vooral voor eerste tekenen en vermoeden van een ischemie hart- ziekte is de huisarts ook een contactpersoon. Een gedetailleerde anamnese is in eerste instantie belangrijk.

In dit arts-patiënt-overleg is dat van de patiënt medische geschiedenis, familieziekten en actuele klachten worden uitvoerig besproken. Tijdens een fysiek onderzoekkunnen risicofactoren voor CHD worden geïdentificeerd en de hart- kan worden beluisterd. Een laboratoriumonderzoek wordt routinematig uitgevoerd en kan bijvoorbeeld een verlopen detecteren hartaanval.

Om coronair te diagnosticeren slagader ziekte, zijn beeldvormende technieken nodig die de bloed stroom in het hart. Als coronaire hartziekte wordt vermoed, worden eerst ECG's geschreven, eenmaal in rust en eenmaal onder spanning, bijvoorbeeld op een fietsergometer. Een coronaire aandoening kan nog steeds onopvallend zijn op het ECG.

Daarom zijn meestal verdere onderzoeksmethoden nodig om de ziekte te diagnosticeren. Een hart ultrageluid onderzoek kan worden uitgevoerd om de hartkamers te onderzoeken, de hartkleppen en bloed stroom. de kransslagaders kan met deze techniek niet worden gezien, maar door de beweging van de spier kunnen conclusies worden getrokken over de bloed stromen. Een hartspier scintigrafie is een onderzoek dat ook in rust en onder spanning kan worden uitgevoerd.

Bij een scinitgrafie wordt de patiënt geïnjecteerd met een zwak radioactief gemarkeerde stof in de ader, die zich ophoopt in de kransslagader schepen, onder andere. De radioactieve straling kan vervolgens worden weergegeven op afbeeldingen en eventuele vaatvernauwingen in de kransslagader schepen kan worden gedetecteerd. Deze methode geeft meestal betere resultaten dan het ECG.

Een belangrijk onderzoek voor de diagnose van coronaire hartziekte is coronair angiografie, ook wel hartkatheterisatie genoemd. Deze onderzoeksmethode kan ook therapeutisch worden gebruikt, bijvoorbeeld om een stent. In sommige gevallen zijn aanvullende beeldvormingsmethoden nodig om de ernst van de CHD te bepalen, zoals PET, CT en MRI.

Bij getroffen patiënten met coronaire hartziekte worden elektrocardiogrammen (ECG's) geschreven in rust en onder spanning: ECG-veranderingen worden meestal pas duidelijk wanneer de coronaire hartziekte schepen zijn ingesnoerd met minimaal 50 - 70%. In de meeste gevallen is verder onderzoek nodig om de ziekte en de ernst ervan vast te stellen.

  • Het rust-ECG, waar de patiënt in rust ligt, is bij de meeste patiënten onopvallend.
  • Onder stress, bijvoorbeeld op een fietsergometer, wanneer het hart meer zuurstof verbruikt en de kransslagaders niet aan deze vraag kan voldoen, verandert het ECG vooral wanneer de ziekte aanzienlijk is gevorderd.

Hartkatheter angiografie is een onderzoek waarbij de coronaire vaten worden geröntgend om vernauwde vasculaire locaties te detecteren.

Het onderzoek is invasief, aangezien een katheter door de lies of arm wordt voortbewogen slagader in de kransslagaders. De katheter is een zeer dunne, lange buis waardoor een contrastmiddel in de kransslagaders wordt geïnjecteerd om ze zichtbaar te maken. Kleine veranderingen in de Röntgenstraal beeld kan al wijzen op vergevorderde stadia van coronair slagader ziekte en vaatwandschade.