Diagnose
Door een gesprek tussen arts en patiënt over het bestaande medische geschiedenis (anamnese) wordt gekeken naar het symptoombeeld van de klachten om een eerste indruk te krijgen en om de typische kenmerken van een tibiaal edge-syndroom eruit te filteren. Typische kenmerken zijn niet alleen het soort sport, maar ook het gebied pijn Door inspectie en palpatie wordt het gebied van pijn wordt nader onderzocht en gecontroleerd op tekenen van ontsteking, zoals een gezwollen huid. Als er iets onduidelijk is, kunnen beeldvormende technieken worden gebruikt, die in de meeste gevallen niet nodig zijn voor de diagnose van het tibiale edge-syndroom.
Therapie
Om de geïrriteerde spieren van het scheenbeen te verlichten, moet de sportactiviteit worden onderbroken. Andere pijn-inducerende activiteiten moeten ook worden verminderd. Omdat de pijn wordt veroorzaakt door de ontsteking, kan medicatie worden gegeven om ontstekingen te remmen.
Bovendien kan fysiotherapie met massages en ijstoepassingen worden voorgeschreven. Op deze manier kan de pijn worden aangepakt met ontspannende en pijnverlichtende maatregelen. Als deze maatregelen niet succesvol zijn, kan een operatie worden uitgevoerd.
Hiermee moet rekening worden gehouden na het mislukken van de conservatieve behandeling. In dit geval wordt de omringende fascia verdeeld zodat de spier weer meer ruimte krijgt. Daarna kunnen de sportactiviteiten na enkele weken worden hervat.
Het is net zo belangrijk om het risico van herhaling van scheenbeenspalken te voorkomen. Zodra het sporten wordt hervat, bestaat het risico op terugval. Preventie is daarom net zo belangrijk als behandeling en zou hierin een plaats moeten krijgen.
Oefeningen
Fysiotherapie kan de pijn van het tibiaplateausyndroom verlichten en de overbelasting effectief tegengaan. Spanning en ontsteking kunnen worden geminimaliseerd door massages en ijstoepassingen. Bovendien, stretching oefeningen zijn beschikbaar om spanning te verminderen.
Ook is het voor de therapeut mogelijk om tijdens het lopen het gang- en bewegingspatroon van de patiënt te bekijken, waarbij bij deze methode gebreken en afwijkingen kunnen optreden. Deze zijn niet altijd zichtbaar en kunnen gemakkelijker met computerprogramma's worden onderzocht. Dit komt omdat zelfs een gebrek aan techniek bij de betrokken persoon kan resulteren in onnodige overbelasting van de scheenbeenspieren.
Daarom is de juiste uitvoering belangrijk. Als preventieve maatregel moeten niet alleen de bewegingen tijdens het sporten worden gecontroleerd, maar ook bepaalde factoren die overbelasting bevorderen, zoals ongeschikt schoeisel of een te harde vloer. Het schoeisel en de inlegzolen moeten de voet stabiliteit bieden.
Een te harde ondergrond zoals een hal of asfalt kan teveel spanning op de gewrichten en moet worden vervangen door grind of bosgrond. Redelijke opwarming en zowel statisch als dynamisch stretching moet in de training worden ingebouwd. Op deze manier wordt de spier voorbereid op het werkelijke lopend en bloed de circulatie van de spier wordt bevorderd. Vooral beginners moeten advies inwinnen bij een expert, zodat tekorten en mogelijke fouten vanaf het begin worden gecompenseerd. Fysiotherapie voor scheenbeenspalken Fysiotherapie voor scheenbeenspalken
