Beenmerg aspiratie wordt uitgevoerd om te verkrijgen biopsie merg om hematologische ziekten te diagnosticeren, zoals leukemie, kwaadaardig lymfoomof plamacytoom. Voor transfusie van bloed producten (beenmerg donatie), wordt het beenmerg van de donor getest op compatibiliteit.
Wat is beenmergaspiratie?
A beenmerg aspiratie wordt uitgevoerd om te verkrijgen biopsie merg om hematologische ziekten te diagnosticeren, zoals leukemie, kwaadaardig lymfoomof plamacytoom. Beenmergaspiratie is een kleine ingreep (15 minuten) en wordt uitgevoerd door het beenmerg te prikken, bij voorkeur in de iliacale top or borstbeen (borstbeen). De procedure wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving met een speciale canule te verkrijgen biopsie materiaal. Om deze reden is dit prik procedure wordt ook een beenmergbiopsie genoemd. De arts verwijdert een kleine hoeveelheid beenmerg uit het borstbeen (borstbeen) of het achterste iliacale top In het laboratorium is het anders bloed cellen zijn gemakkelijk te zien onder een microscoop.
Functie, effect en doelen
Het beenmerg vormt de meerderheid van bloed cellen in het menselijk lichaam. Het is, op enkele uitzonderingen na, de oorsprong van alle bloedcellen en vormen in de botten Beenmerg is de voorwaarde voor een goede hematopoëse en mag niet worden verward met de spinal cord, die door het midden van de wervelkolom loopt en is samengesteld uit zenuwkoorden. De zenuwkoorden verbinden de zenuwgeleiders met de hersenen De stamcellen, ook wel blasten genoemd, vormen de voorloper van bloedcellen. Deze stamcellen en een bepaald aantal rijpe bloedcellen worden aangetroffen in de mazen van botweefsel. Bijgevolg een beenmergpunctie moet apart worden gezien van een spinal cord lekke band. De geneeskunde onderscheidt drie celsystemen. De erytrocyten (rode bloedcellen) zijn verantwoordelijk voor zuurstof vervoer. De leukocyten (witte bloedcellen) dienen om te vechten pathogenen. De bloedplaatjes (trombocyten) zorgen voor een goede bloedstolling. EEN beenmergpunctie wordt uitgevoerd als wordt vermoed dat de patiënt een ziek hematopoëtisch systeem heeft. Beenmergbiopsie kan ook worden gebruikt om de voortgang te volgen. Ziekten die betrouwbaar kunnen worden gediagnosticeerd door biopsie zijn specifieke vormen van bloedarmoede, verschillende soorten leukemie, waarbij sprake is van een ziekte van de witte bloedcellenen een vermindering van de bloedvormende celvormen (beenmergaplasie). De omgekeerde variant, de proliferatie van alle celsystemen (polycythaemia vera), wordt ook op deze manier gedetecteerd. Artsen detecteren dochtertumoren van bepaalde tumortypen, zoals borstkanker en prostaat kanker, die zich kan ophopen in het beenmerg. Ziekten van het lymfestelsel, zoals lymfomen, worden ook gediagnosticeerd met behulp van deze procedure. Bij voorkeur wordt een ponsbiopsie van de bekkenbeenderen wordt uitgevoerd, meestal aan de achterkant iliacale top Bij patiënten onder intensieve medische zorg wijken artsen ook af naar de voorste iliacale top. Borstbeen beenmergpunctie wordt alleen uitgevoerd in uitzonderlijke gevallen wanneer de achterste bekkenkam niet kan worden gepalpeerd vanwege ernstige zwaarlijvigheid De uit het verzamelmateriaal verkregen cellen worden microscopisch onderzocht en geven informatie over de cel dichtheid en het aantal individuele celtypen (bloedplaatjeswitte en rode bloedplaatjes). De prik site is aangekleed met een gips De patiënt krijgt een kleine zandzak om onder het achterste bekkengebied te plaatsen, waarop hij of zij een tijdje moet blijven om het bloeden te stoppen.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Een belangrijk aandachtspunt van hematologie is de verzameling van weefsel- en bloedmonsters om daaropvolgende diagnose te vergemakkelijken, aangezien artsen belangrijke kennis opdoen door het karakteriseren van weefselcellen en het analyseren van bloedbestanddelen om maligniteiten te evalueren. In veel gevallen is bloed- of weefselafname de eerste stap bij de diagnose en behandeling van veel kankers. Differentiatie van de bloedbeeld wordt gedaan door een gewone bloedafname. Onder de microscoop kunnen artsen abnormaal veranderde cellen detecteren. Tijdens de beenmergbiopsie verwijderen artsen het beenmerg uit de achterste bekkenkam omdat er geen risico is op verwonding van omliggende organen op deze plaats. De patiënt ligt op zijn zij met gebogen benen of in gestrekte buikligging. Prik van de borstbeen wordt uitgevoerd in rugligging. De prikplaats wordt gedesinfecteerd en plaatselijk verdoofd. Een priknaald wordt door de huid en botstof in het beenmerg. Van deze prikplaats wordt een kleine beenmergcilinder (ponsbiopsie) genomen. Als alternatief kan de verzameling worden gedaan via een injectiespuit die op de priknaald wordt geplaatst en die wordt gebruikt om een kleine hoeveelheid beenmerg op te zuigen door een korte, krachtige ruk (aspiratie). Artsen zien meestal af van borstbeenpunctie omdat dit pijnlijker is dan het verwijderen van weefsel uit de achterste bekkenkam. Er is een groter risico op letsel aan de omliggende organen van de borst, zoals de hart- en longen, en aan het belangrijkste bloed schepen in de directe omgeving van de priknaald. EEN kalmerend of pijnstiller is gewoonlijk niet nodig, maar kan op verzoek van de patiënt worden toegediend. Er kunnen aanvullende moleculaire genetische of immunologische tests worden uitgevoerd om het verkregen materiaal te onderzoeken. Als tumorziekte wordt gediagnosticeerd door beenmergaspiratie, kunnen de eerste bevindingen worden gevolgd door zogenaamde stadiëringsdiagnostiek. Dit omvat onderzoeken die een tumorziekte of leukemie in verschillende stadia verdelen. Naast fysiologische onderzoeken, beeldvormende diagnostiek (mammografie, computertomografie, echografie, MRI, nucleair medisch onderzoek, PET-CT) zijn mogelijk. endoscopie (reflectie), laparoscopie (buik endoscopie) of endosonografie als aanvulling op de eerdere onderzoeken, indien nodig. Deze procedure wordt vaak poliklinisch uitgevoerd. Artsen adviseren hun patiënten fysieke inspanning in de uren na de punctie te vermijden en binnen 24 uur niet actief deel te nemen aan het verkeer. Beenmergbiopsie is een procedure die doorgaans niet tot complicaties leidt. Desalniettemin adviseren artsen hun patiënten voorafgaand aan de procedure over mogelijke complicaties, maar deze zijn zeldzaam. Wanneer sedativa en pijnstillers worden toegediend, kunnen onregelmatigheden in de ademhalingsfunctie optreden. Blauwe plekken en secundaire bloedingen kunnen optreden in de onmiddellijke nabijheid van de prikplaats. Schade aan omliggende organen, zenuwen, zachte weefsels, of huid is mogelijk.
