Bar

Introductie

Anatomisch gezien vertegenwoordigt de lies een duidelijk gedefinieerd gebied, dat zich in het onderste en laterale gebied van de buikwand bevindt. Het driehoekige gebied wordt centraal begrensd door de bovenrand van het bekken, de zogenaamde "symphysis" boven de schaamstreek en lateraal door de twee bekkenkammen, die goed voelbaar zijn als botpunten van het laterale bekken. De buikwand is samengesteld uit vele boven elkaar geplaatste lagen waardoor belangrijke anatomische paden lopen. Het lieskanaal loopt door de buikwand en bevat bloed schepenlymfekanalen en, bij mannen, de zaadstreng. De lagen van de buikwand beschermen de belangrijke anatomische structuren tegen letsel.

Anatomie van de lies

In sommige andere delen van de lies passeren structuren de spierwanden om de schaamstreek en de benen te bereiken. Hiervoor zijn er kleine gaatjes in de bindweefsel en spierlagen van de buikwand, ook wel "lacunes" genoemd. Onderhuids en onderhuids vetweefsel er is een oppervlakkige dekking van bindweefsel.

Deze omringt 4 grote spierlagen, die de stabiliteit en beweging van de romp mogelijk maken. De meest prominente vertegenwoordiger is de "Musculus rectus abdominis", waarvan het reliëf duidelijk zichtbaar is op de middelste buikwand van getrainde personen als een zogenaamd "sixpack". Onder een diepere laag bindweefseldan volgt de buikholte, die voornamelijk de darmlussen bevat.

De vele anatomische banen en openingen in de buikwand vergroten de kans op letsel. Vooral liesbreuken zijn een veel voorkomende complicatie. Ze komen vooral voor op de zwakke punten van de buikwand, waar bloed schepen en zenuwen passeren, maar ook bij het lieskanaal.

Belangrijke anatomische paden passeren op verschillende punten het liesgebied. Deze omvatten arterieel en veneus bloed schepen, weefselvocht kanalen met bijbehorende lymfeklieren, zenuwen die voornamelijk afkomstig zijn uit de laagste delen van de spinal cord, ligamentstructuren en de mannelijke zaadstreng. De kanalen zijn omgeven door lagen van de buikwand, die bestaan ​​uit spier- en bindweefsel.

Deze vormen kanalen of openingen rond de vaten. Een belangrijk voorbeeld is het inguinale kanaal. Het loopt door de voorste buikwand diagonaal van achter, lateraal bekken, naar voren, centraal in de schaamstreek.

Bij mannen bevat het voornamelijk de zaadstreng die uit de testikels aan de urinebuis. Bij mannen en vrouwen bevat het ook bloedvaten en zenuwen die de schaamstreek bevoorraden. De onderrand van de liesstreek wordt beperkt door het inguinale ligament die aan beide zijden aanwezig is.

Het strekt zich uit tussen de iliacale top van de respectievelijke zijde en de symphysis pubica. Hieronder het inguinale ligamentlopen verschillende grote bloedvaten en zenuwen, waarvan sommige in de schaamstreek lopen en de meeste in de benen om de structuren daar te voeden. De belangrijkste bloedvaten van de been passeren de zogenaamde "lacuna vasorum".

Grote weefselvocht knooppunten zijn daar ook te vinden, hieronder het inguinale ligament. Als er teveel druk is op de liesstreek, bijvoorbeeld door strak vastgebonden riemen, kunnen gevoelige zenuwen bekneld raken. Vaak treedt een tintelend gevoel aan de voorkant op dij.

Door de openingen voor de talrijke vaten in de lies kunnen verschillende complicaties optreden. Vooral liesbreuken zijn een veelvoorkomend probleem in deze regio. Als een zenuw bekneld raakt in de liesstreek, kan gevoelloosheid en ongemak optreden in dit gebied, evenals aan de voor- of zijkant van de dij.

Als een zenuw bekneld is, ernstig brandend pijn kan voorkomen. De symptomen zijn afhankelijk van het type zenuw. Er zijn zenuwen die verantwoordelijk zijn voor spierbewegingen en er zijn zenuwen die verantwoordelijk zijn voor de gevoeligheid en het gevoel van aanraking van een huidgebied.

Afhankelijk van welke zenuw bekneld is, kunnen verlamming of gevoelloosheid en tintelingen optreden. Beknelling van een zenuw onder het liesband kan optreden als gevolg van druk- of tractiekrachten in het zenuwpad. Oorzaken kunnen zijn te zwaar, zwangerschap of het dragen van te strakke kleding (riem).

In het liesgebied, vooral onder het inguinale ligament, zijn er grote ophopingen van weefselvocht knooppunten, die de lymfe van de benen en gedeeltelijk van de schaamstreek bevatten. De lymfeklieren kan vaak worden gepalpeerd als kleine knobbeltjes, zelfs bij gezonde individuen. De lymfe wordt door het hele lichaam verzameld en via lymfekanalen naar de lymfeklieren.

Deze filteren de volledige lymfevloeistof op schadelijke ziekteverwekkers en lichaamsvreemde stoffen voordat het via een grote interne circulatie in de bloedbaan wordt teruggevoerd. Lymfeklieren kunnen vergroot worden, wat verschillende oorzaken kan hebben. Lokale ophopingen van ziekteverwekkers kunnen ervoor zorgen dat de lymfeklieren ontstoken raken. In de lies kunnen ze dan in een aanzienlijk vergrote vorm worden gepalpeerd en vaak is de aanraking pijnlijk.

Een pijnlijke vergroting duidt vaak op bacteriële ontsteking. Als de lymfeklier vergroot maar niet pijnlijk is, kan dit een indicatie zijn van een ziekte van het lymfestelsel, bijvoorbeeld een vorm van lymfe kanker. Als de patiënt een verdikte lymfeklier opmerkt, is dit vaak geen reden tot bezorgdheid, maar de oorzaak moet door een arts worden opgehelderd.